Yalnız Değiliz

Öncelikle 34 yasinda ve çok iyi bir sirkette, iyi bir görevde oldugumu
belirtmek isterim. Hayatimi, yasayabildigim derecede modern sartlarda
yasayip, gece kluplerinden, partilerden çok zevk alan, sosyal yasantisi
çok renkli bir hanim oldugumu da. , Sizlere sadece 1 olay degil,
birbirini takip eden bir kaç olayi anlatmaya çalisacagim. Aslinda
yillardir bunlari unutmaya çalismis ve en yakinlarimla bile paylasmaya
cesaret edememistim. Ama sizlerin hikayelerini okuduktan sonra, benim,
yasadiklarimin ne kadar gerçek ve de aslinda ne kadar ürkütücü
olduklarini bir kez daha kavradim.
Bizler, asla...Yalniz degiliz...

5 yaslarindayken geceleri korkuyla uyanir hale geldim. Sebebi
belirsizdi..Hatirladigim tek sey gece yataga yatip, gözlerimi kapatmaya
korktugum.. Bir an da kapinin arasindan yattigim odayi kara kara agir,
bulutumsu seyler kapliyordu ve ben nefes alamiyordum. Bu olaylar her
gece olmaya basladi. Kimseyi bunlara inandiramadim. Çocukça kapris
sandilar. Ve her ne sandilar ise..Bilemiyorum. En sonunda odama gitmeye
korkar hale geldim. Çünkü beni oarada, bekleyen, görünmeyen, agir bir
sey vardi... Gecelerim aglamakla ve korkuyla geçmeye baslamisti
ki...Ailem..(Annem Yugoslav Arnavut, babam Yunan asillidir ) batil
inançlara sahip degildir..Öyle olduklari halde , eve yasli birini
getirip, kursun döktürdüler, okuttular, bir süre boynumda küçük bir
kuran tasidim. Sonra yavas yavas bitti bu olay.. Bu bir karabasan
miydi? Bilmiyorum. Halen bilemiyorum

Alıntı...

korkuttuğun için